İstanbul, İzmir ve Ankara Gazeteciler Cemiyeti 1946-1995 boyunca bayramlarda “Bayram Gazetesi” çıkarıyordu. Çünkü 5953 Basın İş Kanunu’nun 20.maddesine göre ulusal gazetelerin bayramda gazete çıkarması yasaktı.
1992’de Sabah Gazetesi’nin o dönemki Genel Yayın Müdürü Zafer Mutlu “Biz bayramlarda da yayınlanacağız. Bayram günlerinde ulusal gazetelerin yayınlanmaması tam bir saçmalık… Bu uygulama serbest piyasa ekonomisinin ruhuna aykırı… Okur, düşük kaliteli bayram gazetelerini almaya mecbur bırakılıyor” demişti.
21 Ocak 1993’te Anayasa Mahkemesi, dini bayramlarda Bayram Gazetesi dışında gazete çıkarılmasını yasaklayan yasa hükümlerini Anayasa’ya aykırı bularak iptal etti.
O günden sonra da tüm ulusal gazeteler bayramda da gazete çıkarmaya başladı. Bazı gazeteciler de resmi bayram tatillerinde ek mesai ücreti almadan çalışmak zorunda kaldı.
“Bayram gazetesi dayanışma örneğiydi”
TGC Başkanı Orhan Erinç, Bayram Gazetesi’ni bianet’e şöyle anlatmıştı:
“Bayram gazeteleri, gazetecilerin bayramda hakları olan tatili yapmalarını sağlıyordu. Gazeteci cemiyetleri yerelde yayınlar, İstanbul’da bizim çıkardığımız gazete de bütün Türkiye’ye dağıtılırdı. Önemli olan, insanların gazetesiz kalmamasıydı. Ayrıca farklı gazetelerden gazeteciler bir arada çalışma imkânı bulurdu. Kıdemli, artık çalışmayan gazeteciler de yazılar yazardı. Dayanışma örneğiydi.”
TGC’nin çıkadığı Bizim Gazete’nin yazarı İskender Özsoy, 2007’de Bayram Gazetesi ile ilgili şöyle yazmış:
“İşsiz ve emekli gazeteciler de çalışırdı Bayram Gazetesi’nde. Ramazan Bayramı’nda iki, Kurban Bayramı’nda üç gün ayrı tatlar alarak çalışırdık bayram gazetelerinde. Artık Bayram Gazetesi yok. Bir daha yayınlanır mı, bilemem. Ama bildiğim bir şey var ki, 49 yıllık geleneği ortadan kaldırılanlarla onların destekçileri de yavaş yavaş yok oluyor, olmaya da mahkûmlar… Dolarla, avroyla maaş alanların anlayamayacakları bir dayanışmanın ürünüydü Bayram Gazetesi.”
